Tajemnica generatora Hendershota

REWOLUCYJNY POMYSŁ

Mój ojciec, Lester J. Hendershot, był wynalazcą. Z umiarkowanym powodzeniem próbował wynaleźć coś pożytecznego. Kilka razy udało mu się sprzedać drobnym producentom pomysły dotyczące zabawek elektronicznych.

Jednak jego największy wynalazek był tak rewolucyjny, ze wprawił w zakłopotanie największych uczonych naszego kraju, ponieważ nie potrafili wyjaśnić, jak działa. Po udoskonaleniu tego urządzenia możliwe byłoby wyeliminowanie elektrowni, poza tym całkowitej zmianie uległyby też nasze dzisiejsze koncepcje napędu.

Jego pierwszy wynalazek w tej dziedzinie został nazwany przez prasę “silnikiem", choć w rzeczywistości był to generator zasilany przez pole magnetyczne Ziemi. Późniejsze modele wytwarzały wystarczającą ilość energii elektrycznej, aby zasilić równocześnie studwudziestowatową żarówkę i radio. Mogę zaświadczyć, że telewizor oraz maszyna do szycia w naszym salonie pracowały całymi godzinami zasilane wyłącznie z tego generatora.

REWOLUCYJNY POMYSŁ

Był rok 1927 lub 1928, kiedy Ojciec zaczął rozmyślać nad “bezpaliwowym generatorem". W roku 1925 nauczył się latać i bardzo szybko doszedł do wniosku, że stworzenie absolutnie dokładnego i niezawodnego kompasu znacznie przyspieszy rozwój lotnictwa. Dlatego też pierwsze próby związane były właśnie z tym urządzeniem...

Wysunął teorię, że kompas magnetyczny nie wskazuje dokładnie północy i różnica między wskazaniem a rzeczywistą północą zmienia się w zależności od miejsca, w którym dokonuje się pomiaru. Także kompas indukcyjny należało ustawiać przed każdym lotem i w tamtych czasach nie można było darzyć go pełnym zaufaniem. Twierdził, że z pomocą namagnesowanego wstępnie rdzenia jest w stanie wytworzyć pole magnetyczne, które wskaże dokładnie północ, nie wiedział jednak, jak zastosować to odkrycie w modelu kompasu, jaki posiadał w laboratorium.

Kontynuując doświadczenia ustalił, że przecinając tę samą linię pola magnetycznego w kierunku północnym i południowym uzyskiwał dokładne wskazanie północy, natomiast przecinając pole magnetyczne w kierunku wschodnim i zachodnim otrzymywał ruch obrotowy.

Poznawszy tę zasadę, zmienił plany i przystąpił do prac nad silnikiem napędzanym przez pole magnetyczne. W końcu skonstruował silnik, który obracał się ze stałą prędkością określoną w trakcie budowy. Mówił, że można zbudować silnik, który będzie obracał się z określoną prędkością, a pewny silnik o stałej prędkości obrotowej był jego zdaniem jedną z najpilniejszych potrzeb lotnictwa tamtych czasów. Ten, który zbudował, osiągał 1800 obrotów na minutę.
W następnych latach zrozumiał, że zasilany magnetycznie silnik nie był tak praktyczny jak magnetycznie zasilany generator, toteż późniejsze prace poszły w kierunku skonstruowania generatora. Aby uniknąć nieporozumień, należy podkreślić, że początkowe eksperymenty dotyczyły budowy magnetycznie zasilanego silnika, zaś późniejsze – generatora.

Pierwsze poważne eksperymenty z wersją silnikową odbyły się na lotnisku Selfridge w Detroit pod okiem majora Thomasa G. Lanphiera, komendanta lotniska i dowódcy Pierwszej Grupy Pościgowej. Urządzenie zademonstrowane w Selfridge było małym modelem, który w przyszłości miał być rozwinięty w lotniczy silnik. W prasie ukazały się poświęcone temu eksperymentowi wypowiedzi czołowych postaci związanych w tamtym czasie z lotnictwem.

Autorem jednej z nich był William B. Stout, prezes Stout Air Service, Inc., a także projektant całkowicie metalowego samolotu wykonanego dla Ford Motor Company. Stout stwierdził: “Pokaz zrobił na mnie duże wrażenie. To było naprawdę niesamowite. Bardzo bym chciał zobaczyć duży model rozwijający dostateczną moc, aby unieść samolot".

Po pokazie major Lanphier oświadczył reporterom: “Cała ta sprawa jest tak tajemnicza i zdumiewająca, że aż zakrawa na oszustwo. Kiedy ujrzałem pierwszy model, byłem nastawiony bardzo sceptycznie, ale potem pomagałem w budowie drugiego i na własne oczy widziałem obracający się magnes. Jestem pewien, że nie ma w tym żadnego oszustwa".

Ojciec pokazał najpierw wojskowym wysokiego szczebla, jak pracuje jego model, a następnie nadzorował budowę drugiego modelu przez techników z armii, który również działał znakomicie. Major Lanphier powiedział, że elektrycy, którym pokazali silnik “...śmiali się ze sposobu nawinięcia uzwojenia i mówili, że to nie będzie pracować. Ale silnik pracował".

Eksperyment na lotnisku Selfridge pociągnął za sobą serię artykułów w prasie krajowej. Opatrzone krzyczącymi nagłówkami reportaże ukazały się w Detroit Free Press, Detroit News, Detroit Times, prasie Pittsburgha, w The New York Timesie i wielu innych pismach. Większość publikacji urządzenie zademonstrowane na lotnisku Selfridge nazywała “cudownym silnikiem" i zamieszczała zdjęcia majora Lanphiera, pułkownika Lindbergha, mojego ojca oraz silnika.

W tamtym czasie wszystko, co miało jakikolwiek związek z Lindberghiem natychmiast trafiało na pierwsze strony gazet i to bez względu na to, czy uczestniczył on w danym zdarzeniu, czy tylko przypadkiem znajdował się w pobliżu. Dlatego nagłówki w różnych dziennikach głosiły: “Silnik bez benzyny testowany dla Lindy'ego", “Lindy sprawdza bezpaliwowy silnik do samolotów" oraz “Lindbergh sprawdza silnik napędzany przez Ziemię". W jednej z relacji znalazło się nawet stwierdzenie, że na prośbę Fundacji Guggenheima do spraw promocji aeronautyki, Lindbergh z Lanphieiem mieli polecieć do Nowego Jorku, aby dokonać prezentacji urządzenia.

Późniejsze relacje podkreślały, że Lindbergh tak naprawdę nie miał nic wspólnego z tymi eksperymentami i że obejrzał kilka pokazów jako gość swojego przyjaciela, majora Lanphiera.
Wyniki testów w Selfridge zadowoliły Lanphiera i jego współpracowników. W czasie pobytu tam mojego ojca zbudowany przez techników model osiągnął 1800 obrotów na minutę, a jego praca uznana została za całkowicie satysfakcjonującą. Ustalono też, że takie silniki będą mogły przepracować dwa do trzech tysięcy godzin, zanim potrzebna będzie wymiana magnetycznego rdzenia.

POCZĄTKOWY SCEPTYCYZM l KPINY

Niejaki dr F.W. Hochstetter z Hochstetter Research Laboratories w Pittsburghu zwołał pospiesznie konferencję prasową, podczas której zademonstrował modele “silnika Hendershota". Kiedy nie chciały działać, oznajmił, że Hendershot to oszust, a jego silniki pracowały tylko dlatego, że energii dostarczały im małe baterie.

Po skończonej prezentacji dr Hochstetter zapewnił, że silnik ten może wytworzyć dość elektryczności, żeby “...rozpalić jednowoltowego świetlika" albo “...zaszyć spodnie wróżki".
Na widok przepychu sali konferencyjnej wynajętej przez (lub dla) dra Hochstettera w nowojorskim hotelu, dziennikarze zapytali go, dlaczego interesuje się pokazami Hendershota i koniecznie chce je zdyskredytować. W odpowiedzi usłyszeli jedynie, że musiał “ujawnić oszustwo zdolne zniszczyć wiarę w naukę na tysiąc lat". Stwierdził ponadto, że jedynym motywem jego działania było pragnienie, “aby nic nie przyćmiewało czystego blasku nauki".

Dla zwolenników Hendershota było oczywiste, że za całym tym zamieszaniem i osobistym zaangażowaniem znanego naukowca, jakim był Hochstetter, krył się ktoś, komu zależało na ośmieszeniu tego wynalazku.

Zapytany przez reporterów o te oskarżenia ojciec uśmiechnął się tylko i powiedział: “Dr Hochstetter ma w pewnym stopniu rację. Ukryłem baterie w jednym lub dwóch modelach, ponieważ odkryłem, że nie mogę dowierzać niektórym spośród moich gości. Mam dowody, że ktoś majstrował przy moim urządzeniu. Dlatego też podłożyłem kilka baterii, aby wprowadzić ciekawskich w błąd". Dodał też, że major Lanphier i jego wojskowi technicy byli wystarczającym dowodem. “Nie zbudowałem silnika, który demonstrowano w Detroit. Zrobili to według moich wskazówek wojskowi dowodzeni przez majora Lanphiera. Ja tego silnika nawet nie dotknąłem. To oni zbudowali silnik, który działa. To jest moja odpowiedź na wszelką krytykę – ten silnik działa".

Dr Hochstetter i jego współpracownicy utrzymywali również, że ojciec podpisał kontrakt i otrzymał 25000 dolarów za prawo do wykorzystywania silnika, ale po krótkotrwałym okresie ekscytacji przestano się tym interesować.

Wkrótce po owym pokazie “silnika Hendershota" dr Hochstetter zmarł w niezwykłych okolicznościach. Pociąg z Baltimore do Ohio, którym jechał, uległ katastrofie, zaś on był jedynym pasażerem, który stracił w niej życie!

W czasie sporów wokół swojego wynalazku ojciec był celem licznych żartów i komentarzy. Rysownik jednej z pittsburskich gazet narysował go w samolocie bez śmigła. Wspominając to po latach, ojciec powiedział:

“Za każdym razem, gdy widzę odrzutowiec, myślę o tamtym rysunku i o tym, jak wszyscy wyśmiewali moją sugestię, że pewnego dnia samolot będzie mógł latać bez śmigła. To właśnie usiłowałem im powiedzieć dwadzieścia pięć lat temu".

Powszechne zainteresowanie silnikiem Hendershota urwało się równie nagle, jak się rozpoczęło. Ostatnie wzmianki prasowe noszą datę 10 marca 1928 roku. W wielu gazetach ukazała się wówczas krótka notatka o tym, że Lester Hendershot trafił do Emergency Hospital w Waszyngtonie.
Relacja ojca pokrywała się z doniesieniami prasowymi, poza jednym wyjątkiem. W trakcie demonstracji silnika w urzędzie patentowym ojciec uległ porażeniu prądem o napięciu 120 woltów, a nie 2000, jak to podał nadgorliwy reporter, i z porażeniem strun głosowych trafił na kilka tygodni do szpitala, zanim doszedł do siebie.

DALSZE PRÓBY WYCISZENIA SPRAWY

Podczas pobytu w szpitalu zaszło coś, co może wyjaśniać poczynania drą Hochstettera. Ojciec powiedział, że zwróciła się wtedy do niego duża korporacja z żądaniem przerwania prac nad silnikiem bądź generatorem. Do samej śmierci nie wyjawił nazwy tej firmy. Mówił tylko, że gdyby powiodło mu się z generatorem, oznaczałoby to poważne zagrożenie dla całej reprezentowanej przez nich gałęzi przemysłu. Wymienił też sumę, jaką zaakceptował – 25 tysięcy dolarów. W zamian zobowiązał się, że przez dwadzieścia lat nie zbuduje następnego modelu.

Rozmyślałem nad niezwykłymi wydarzeniami związanymi z generatorem i uważam za możliwe, że to ta sama “duża korporacja" próbowała najpierw powstrzymać badania mojego ojca za pośrednictwem drą Hochstettera, a kiedy to się nie powiodło, zwrócili się do niego bezpośrednio i kupili go.
Warto zauważyć, że Hochstetter jako jeden z zarzutów wysuwał, jakoby ojciec dostał 25000 dolarów za prawo do wykorzystania jego prac. Co ciekawe, dokładnie taką samą kwotę zapłacono w rzeczywistości, tyle że za zaprzestanie badań. Czyżby wymieniono kwotę jeszcze przed złożeniem oferty?

Ojciec przyznał, że żył w ciągłym strachu o rodzinę, ponieważ często kontaktowali się z nami różni nawiedzeni ludzie, którzy trafiwszy na ślad wynalazku ojca, zadali sobie trud, aby osobiście pofatygować się do jego twórcy. Ojciec podejrzewał, że niektórzy z nich należeli do grup wywrotowych i/lub reprezentowali zagraniczne mocarstwa.

To ostatnie twierdzenie wydaje się lekko przesadzone, aczkolwiek potwierdza je korespondencja z pewnym człowiekiem z Ohio z roku 1952. Trafił on na ślad ojca odwiedzając jego ojczyste miasto w Pensylwanii i rozmawiając z wujem na temat generatora.

Pierwszy list wyjaśniał, ze ten facet należał do grupy uczonych prywatnie finansujących własne badania nad tym samym zjawiskiem, które ojciec odkrył w roku 1928.
Autor listu podkreślał, że w grę nie wchodzi wsparcie ze strony żadnej organizacji ani rządu, ponieważ wynalazek taki jak generator Hendershota powinien być “dla wszystkich ludzi i nie podlegać kontroli rządów narodowych, powinien być podarowany bezpłatnie Rządowi Światowemu, gdy ten będzie gotów wziąć na siebie Światową Odpowiedzialność". Krytycznie oceniał to, że ojciec pozwolił obejrzeć generator wojskowym w roku 1928.

List ten został napisany w kwietniu 1952 roku, natomiast w czerwcu nadeszła widokówka z następującą krótką informacją:

“Niebawem za pośrednictwem radia i gazet ujawnimy związek pańskiego generatora z 'napędem latających talerzy'. W ciągu 48 godzin uzyskamy zgodę Szefa Ochrony pańskiej grupy. Udało się nam powielić pański generator".

GENERATOR TRZĘSIEŃ ZIEMI?

W lipcu 1952 roku ojciec otrzymał od tego człowieka z Ohio czterostronicowy list napisany odręcznie. Z tego, co mi wiadomo, był to zarazem list ostatni. Człowiek ten omawiał w nim informacje, jakie jego wywiad uzyskał o latających talerzach, przyznając nieskromnie, że jego źródła były lepsze niż CIA czy FBI, które jak twierdził, kilkakrotnie go sprawdzały. Napomknął również, że pewien naukowiec z Pasadeny został ostatnio porwany, ponieważ pracował nad zastosowaniem generatora w samolocie.

Potem długo i chaotycznie tłumaczył, skąd się u niego wzięło zainteresowanie “zjawiskiem wiru eterycznego", jak je nazywał, oraz generatorem.
Pisał, że z jego badań wynika, iż pole magnetyczne Ziemi oraz aktywność wulkaniczna są ze sobą ściśle związane. Spędził dwa i pół roku w Japonii pracując nad tym zagadnieniem z japońskimi wulkanologami.

Omawiając jedno z badań stwierdził, że przesunięcie warstw będące przyczyną wybuchu wulkanu jest wywoływane przez wirujące z dużą szybkością elektromagnetyczne pole wulkanu.
Ponaglał ojca, by ten jak najszybciej sporządził kompletny opis swojego odkrycia i opublikował je (a najlepiej przesłał do Instytutu Badawczego Trzęsień Ziemi w Tokio).

Nawiązując do szczególnie silnego trzęsienia ziemi, jakie nawiedziło okolice Los Angeles kilka miesięcy wcześniej, autor listu ostrzegł ojca przed uruchamianiem generatora w pobliżu (sejsmicznego) Uskoku San Andreas. Pisał: “Może pan w to nie uwierzy, ale jeśli nadal będzie pan uruchamiał swój generator na tamtym obszarze, może pan spowodować wzrost aktywności sejsmicznej. Zastanawiam się nawet, czy nie ponosi pan bezpośredniej odpowiedzialności za niedawne trzęsienie ziemi w pobliżu Los Angeles".

Dalej następowała obietnica, że wiedzę o ewentualnym związku ojca z owym kataklizmem autor oraz jego współpracownicy zachowają dla siebie.
Listy takie jak ten, zdarzające się od czasu do czasu telefony od osób, które nie chciały się przedstawić, a także groźby komunistycznego szpiega, który przeszedł na stronę FBI, powodowały, że ojciec chodził bez przerwy zmartwiony. Gdyby jakaś wielka organizacja chciała przejąć badania nad generatorem, ojciec byłby gotów na to przystać w zamian za pieniądze, które zabezpieczyłyby przyszłość jego i jego rodziny.

TAJEMNICZE ZNIKNIĘCIE

Jedna z najciekawszych ofert nadeszła w październiku 1956 roku. Ojciec otrzymał wiadomość, że przedstawiciele rządu meksykańskiego pragną się z nim spotkać i przedyskutować możliwość wykorzystania generatora w programie rozwoju meksykańskiej wsi. Meksykańska delegacja przyleciała do Los Angeles i przyjechała do naszego domu, gdzie znający hiszpański nasz rodzinny lekarz wystąpił w roli tłumacza. Uzgodniono, że cała nasza rodzina poleci do stolicy Meksyku, zaś ojciec rozpocznie pracę nad generatorem z udziałem meksykańskich techników.

W Meksyku zamieszkaliśmy w apartamencie położonym nie opodal domu Dyrektora ds. Elektryczności. Ojciec nadzorował budujących model Meksykanów. Pracował z nimi kilka tygodni, lecz w miarę upływu czasu stawał się coraz bardziej napięty. Wyznał matce, że boi się, ponieważ nie zna hiszpańskiego, a jego współpracownicy ciągle rozmawiali o czymś w małych grupkach, często zerkając w jego stronę. Ojciec nie rozumiał ani słowa, co bardzo go martwiło.

Któregoś ranka w lutym 1957 roku zadzwonili z laboratorium i zapytali, gdzie jest ojciec. Matka odpowiedziała, że jak zwykle wyszedł do pracy i skoro nie ma go w laboratorium, to nie ma pojęcia, gdzie może być. Jej niepokój zaczął wzrastać, gdy w miarę upływu czasu od ojca nie nadchodziły żadne wiadomości.

Ojciec nie wrócił na noc, toteż o świcie następnego dnia wszyscy byliśmy bliscy histerii. Niebawem przyszedł telegram z Los Angeles. Strach ojca zaowocował nerwowym pośpiechem. Jak się okazało, poprzedniego dnia udał się prosto na lotnisko i wsiadł do pierwszego samolotu lecącego do Kalifornii.

Aż do chwili śmierci był to temat tabu. Ojciec nigdy nie wyjaśnił, co skłoniło go do tak nagłego wyjazdu i pozostawienia nas w tak niezwykłych okolicznościach. Stwierdził jedynie, że bał się o swoje życie.

TRAGICZNA ŚMIERĆ

Ostatnia próba promocji generatora miała miejsce pod koniec roku 1960, po tym jak dr Lloyd E. Cannon przekonał ojca, że jest w stanie przedstawić urządzenie Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych w celu badań i dalszych prac rozwojowych. Cannon przedstawił się jako dyrektor generalny założonej przez siebie firmy Force Research z siedzibą w Los Angeles, Palm Springs i na Pustyni Mojave.

Cannon wyjaśnił, że w skład jego grupy wchodziło wielu oddanych naukowców z różnych dziedzin, którzy swój czas oraz wiedzę poświęcili projektom realizowanym przez Force Research. Prowadzone przez nich prace obejmowały swoim zakresem elektronikę, astronautykę, darmowe energie, techniki napędu oraz parapsychologię.

Pod nadzorem ojca zbudowano dwa modele i przygotowano sto kopii pięćdziesięciosześciostronicowej “oferty", która miała być rozesłana do różnych rządowych agencji i polityków.
Kiedy akcja z ofertami nie przyniosła rezultatu, Cannon wyruszył z modelami w podróż po południowo-zachodnich stanach w nadziei zdobycia pieniędzy na badania.
Jego wizyty w naszym domu stawały się coraz rzadsze, aż wreszcie w roku 1961 doszło do tragicznego finału tej historii.

19 kwietnia 1961 roku, wróciwszy ze szkoły do domu, znalazłem ojca martwego. Jego śmierć uznana została za samobójstwo bez dalszego dochodzenia.

PODSTAWOWE ZASADY

Dla tych, których może zainteresować przeprowadzona przez mojego ojca analiza zasad pracy generatora, przytaczam poniżej jej najistotniejsze punkty:

• Pole magnetyczne otaczające Ziemię podobne jest do pola w generatorze wykonanym przez człowieka.

• Rotor generatora jest obracany przez jakąś energię. Przecinając linie pola magnetycznego wytwarza energię elektryczną. Ziemia obraca się w polu magnetycznym. Nikt temu nie zaprzecza, a mimo to twierdzi się, że z tego zjawiska nie można uzyskać energii.

• Powiedzmy, że dysponujemy mechanizmem, który gromadzi, polaryzuje i wytwarza dodatnie oraz ujemne połączenia z tą wszechobecną na Ziemi olbrzymią energią.

• Weźcie kompas. Możecie wychylić igłę na wschód lub zachód, lecz kiedy ją puścicie, natychmiast ustawi się w kierunku północ-południe. Ta sama siła, przecinana przez odpowiednie urządzenie podczas ruchu obrotowego Ziemi w polu magnetycznym, wytwarza energię, wielkości której nie da się na razie obliczyć.

• Dopóki Ziemia obraca się wokół Słońca, dopóty wytwarzać będzie energię elektryczną, która zdaniem wielu uczonych nie istnieje. Tymczasem wydobywamy w górach materiał, za który trzeba zapłacić niewiarygodne sumy, aby uzyskać zeń nieco energii.

• Otaczający Ziemię magnetyzm pozostaje w takim samym związku z energią elektryczną jak uran z energią jądrową. Ziemski magnetyzm występuje na każdej wysokości czy głębokości. Jest równoważny uranowi jako surowiec energetyczny do wytwarzania energii elektryczne).

• Magnetyzm trzeba przecinać. Linie sił wokół Ziemi są stałe. Jeśli siła ta jest przerwana i spolaryzowana, to uzyskujemy równoważnik rozszczepienia uranu, które wyzwala ciepło i w efekcie energię.

• Rozerwanie sił magnetyzmu, ich spolaryzowanie, co prowadzi do powstania oporu dla energii, jest taką samą zasadą, jak te funkcjonujące w przypadku energii atomowej.

• Naukowcy twierdzą, że do wytworzenia elektryczności potrzebne jest tarcie. Ja twierdzę, że zgodnie z naukową teorią Ziemia w swoim ruchu obrotowym wytwarza tarcie jako generator. Wszechobecny magnetyzm jest polem albo stojanem.

• Musimy tylko zagospodarować to źródło energii, aby oświetlić każdy dom, drogę, most, samolot czy jakikolwiek inny obiekt, który nie może być teraz oświetlony z powodu niedostosowania współczesnych urządzeń.

• Bardzo mały aparat złożony z drutu, magnesu, kilku specjalnie zaprojektowanych uzwojeń, kondensatorów, kolektorów i paru innych elementów przetnie tę siłę. Inny, specjalnie zaprojektowany mechanizm ją spolaryzuje, tworząc dodatnie i ujemne połączenie z jakimkolwiek opornikiem, i wytworzy w rezultacie elektryczność.

Tak wygląda teoria wytwarzania elektryczności za pomocą ziemskiego pola magnetycznego napisana przez człowieka, który zakończył edukację na szkole średniej.

W miarę upływu lat chciałem kontynuować pracę nad wynalazkiem ojca, ale powstrzymywała mnie przed tym obawa przed wpadnięciem w kłopoty podobne do tych, jakie stały się jego udziałem.
Dzisiaj wiem, że nie wolno mi zaprzepaścić jego dorobku i jestem gotów spełnić jego marzenia. Od dziecka fascynowała mnie elektryczność i w branży tej przepracowałem 26 lat. Spośród trójki jego synów tylko ja odziedziczyłem tę pasję, zdobyłem odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie, aby kontynuować jego dzieło.

Na przestrzeni lat pojawiło się wiele nowych informacji. Zawarte w nich dane są często sprzeczne albo wręcz błędne w porównaniu z tymi, które zawarte są w przechowywanych w rodzinie notatkach ojca.

Przygotowałem pakiet informacji zawierający korekty planów opublikowanych przez innych, a także kilka fotografii generatora Hendershota. Zdecydowałem się na ich ujawnienie, aby zgromadzić fundusze, które pozwoliłyby mi doprowadzić marzenia ojca do końca.

Pakiet taki można zamówić za zaliczeniem pocztowym w cenie 64,95 dolarów bezpośrednio u mnie lub w Tesla Society's Museum Bookstore (P.O. Box 5636, Colorado Springs, CO 80931, USA). Pieniądze te pomogą mi kontynuować dalsze badania.

Mam nadzieję, że dzięki tym nowym informacjom także inni odniosą sukces, a gdy będzie nas wielu, być może “wielki biznes" nie zdoła nas tym razem powstrzymać!

źródło: http://boberov.maszyna.pl/Kippin/!a-energetyka/fed-001.htm